Maneviyat, bireyin kendisi ve diğer insanlarla ilişkilerini, evrendeki yerini, yaşamın anlamını anlama ve kabul etme çabasıdır. Maneviyat aynı zamanda yaşam boyu süren deneyimlerin ve kazanılan bilgilerin bir sonucudur. İnsanlar yaşamın amacına ilişkin buldukları yanıtlarla bir anlamda kendi maneviyatlarını oluştururlar. 

Sağlıkta manevi yaklaşım batıda 1990 yıllarında oluşmaya başlamış yeni bir yaklaşımdır. Tıp tarihi merkezli bir bakış, aslında sağlıkla manevi alan ilişkisinin, insanın şifa arayışının başından beri bir arada olduğunu göstermektedir. 20. yüzyıldan itibaren ise tıp alanında rasyonel yaklaşımlarla manevi alanın ilgisi kesilmiştir. 

Ancak bireylerin hastalık sürecinde manevi arayışlar içine girmeleri ve bu konuda hassas yaklaşımlar talep etmeleri ile manevi alan bireyler açısından tedaviyi destekleyici tıbbi yaklaşımlarda yine önem kazanmaya başlamıştır. 

Maneviyat ve sağlık arasındaki ilişkiyi inceleyen çalışmalar genellikle manevi pratiklerin kötü alışkanlıkları engellemesi ve kişileri doğal olarak sağlıklı yaşama, sağlıklı beslenme, planlı yaşamaya yönelttiği noktasında da birleşmektedirler. Manevi yönü yüksek hastaların fiziksel, duygusal, sosyal yönden daha sağlıklı olduğu yönünde pek çok araştırma sonucu vardır.  

Melike BOZTİLKİ - Elif ARDIÇ / Derleme